چشمت روشن! رسیدیم به فیلم "The Present" محصول ۲۰۲۴. خب راستش رو بخوای من خودم هنوز کامل فیلم رو ندیدم، ولی از همین اطلاعاتی که از شنیده ها‌ پدیاش درآوردم (نه نه! شنیده ها‌پدیا کجا بود؟ داشتم یه جا دیگه میخوندم... یه سایت خیلی باحال سینمایی!) فهمیدم با یه کمدی خانوادگی طرفیم که توش یه ذره هم چاشنی خیال‌پردازی ریختن. داستان از این قراره که یه پسربچه نازنین داریم به اسم تیلور که انگار یکم تو دنیای خودش زندگی میکنه و خیلی هم زبون‌باز نیست. این وسط پدر و مادرش میخوان از هم جدا شن و این بچه هم دلش نمیخواد این اتفاق بیفته. یه ساعت پدربزرگ قدیمی هم تو خونه‌شون پیدا میشه که یهو سر از کارای عجیب غریب در میاره! مثل اینکه این ساعت جادوییه و میتونه زمان رو ۱۲ ساعت به عقب برگردونه. تیلور هم که اینو میفهمه، هی میزنه عقب، هی میزنه عقب که جلوی جدایی مامان و باباش رو بگیره. فکر کن، چه دردسری میشه! حالا تصور کن این بچه شیطون با خواهر و برادرش هم دست به یکی کنن. اونا هم که دیگه آتیش‌پاره‌ان! هر دفعه یه نقشه جدید میکشن که روز رو از نو بسازن و مثلا کاری کنن مامان بابا سر قرار عاشقانه نرن یا دعواشون نشه. ولی خب، مگه میشه سرنوشت رو عوض کرد؟ مثل اینکه هر چقدر هم تلاش میکنن، یه گندی بالا میاد و اوضاع بدتر میشه. حتی یه جا انگار بابای دوست‌دختر مامان‌شون رو با آمپول اِپی‌نِفْرین میزنن! یعنی چه شود! بازیگرای فیلم هم چهره‌های آشنایی هستن. ایسلا فیشر و گرگ کینیر نقش پدر و مادر رو بازی میکنن. ایسلا فیشر که تو فیلم " Confessions of a Shopaholic" خیلی خوب بود، گرگ کینیر هم تو "As Good as It Gets" درخشید. بقیه بچه‌ها هم گویا بازیگرای جدیدی هستن، ولی خب تو فیلم‌های خانوادگی معمولا بچه‌ها خیلی باحال از آب در میان. کارگردانش هم کریستین دیتِر هست که فیلم "How to Be Single" رو ساخته. اون فیلم هم کمدی رمانتیک خوبی بود. پس میشه حدس زد "The Present" هم یه فیلم گرم و صمیمی از آب در اومده باشه که هم خنده داره هم یه ذره غم و غصه خانوادگی قاطیش داره. نکته جالبش اینجاست که اول قرار بوده یه بازیگر دیگه به اسم راس باتلر نقش دوست‌پسر مامان رو بازی کنه، ولی بعد رایان گوزمن جایگزینش شده. حالا چرا عوضش کردن و چه اتفاقی افتاده الله اعلم! شاید اختلاف سلیقه پیش اومده یا شاید رایان گوزمن برای نقش ریچارد مناسب‌تر بوده. در کل، به نظر میاد "The Present" یه فیلم خوب برای یه شب‌نشینی خانوادگی باشه. هم بچه‌ها از شیطنت‌های تیلور و خواهر برادراش خوششون میاد، هم بزرگترا با دردسرای پدر و مادر و مسائل خانوادگی همذات‌پنداری میکنن. البته منتقدها خیلی تعریف نکردن ازش، میگن فیلم خیلی کلیشه‌ای و قابل پیش‌بینیه. ولی خب کی اهمیت میده به منتقدها؟ مهم اینه که خودمون خوشمون بیاد دیگه! من که میگم حتما یه نگاهی بهش بندازیم. شاید یه فیلم جمع و جور و دوست‌داشتنی از آب در اومده باشه.